Strzegowo to miejscowość położona nad rzeką Wkrą. Pierwszą wzmiankę spotykamy w dokumencie księcia płockiego Bolesława III z 1349 roku, gdzie Strzegowo przedstawione jest jako osada na skraju borów zawkrzeńskich.

W 1886 roku została otwarta jednoklasowa szkoła początkowa z językiem rosyjskim i istniała do 5 lutego 1915 roku. Przez ten okres placówka mieściła się w domu prywatnym. Był to dom murowany, parterowy, w którym znajdowała się obszerna izba do nauki i trzyizbowe mieszkanie dla nauczyciela.

W latach 1910-1917 istniała w Strzegowie mała szkółka parafialna prowadzona przez siostrę proboszcza, księdza Adama Murawskiego. Nauka odbywała się w języku polskim, a w jej zakres wchodziło czytanie, pisanie, rachowanie i religia. Szkoła Parafialna mieściła się w organistówce. Do 5 lutego 1915 roku nauczanie odbywało się tajnie, a po tym dniu jawnie. W 1917 roku proboszcz i pani Murawska odeszli do innej parafii. Szkoła przestała istnieć.

Jesienią 1916 roku w Strzegowie została otwarta szkoła elementarna Polskiej Macierzy Szkolnej (PMS). Jej inicjatorem był Józef Ptaszyński, nauczyciel inteligentny i utalentowany muzycznie. Szkoła PMS mieściła się w domu Józefa Ptaszyńskiego. W latach 1916-1917 była to szkoła jednoklasowa, w 1917-1918 dwuklasowa, a w 1918-1919 trzyklasowa.  W lipcu 1919 roku nastąpiło jej włączenie do publicznej szkoły powszechnej.

W dwudziestoleciu międzywojennym kwitło życie gospodarcze Strzegowa. Poniedziałkowe jarmarki były coraz większe. Część ludności traktowała jarmarki jako główne źródło utrzymania. W tym czasie powstaje gmach remizy Ochotniczej Straży Pożarnej i budynek szkoły, których mogły pozazdrościć inne gminy.

Do 1925 roku szkoła mieściła się w jednej izbie w budynku własnym, zbudowanym w czasach carskich i pięciu izbach wynajmowanych. W 1924/25 w miejscu starego budynku postawiono dom parterowy, murowany, kryty dachówką, a w nim sześć obszernych sal lekcyjnych i dwa mieszkania na poddaszu dla nauczycieli, każde po pokoju z kuchnią.

Zdjęcie budynku szkolnego z okresu międzywojennego

W 1925-26 szkoła mieściła się w sześciu salach własnych w dwóch izbach wynajętych, o łącznej powierzchni 261 m² i posiadała 0,3 ha placu przed budynkiem oraz 2,8 ha ziemi ornej użytkowanej przez kierownika szkoły. Uczyło w niej 9 nauczycieli etatowych i jeden nieetatowy (ksiądz).

Do obwodu szkolnego należała osada Strzegowo oraz wsie: Budy Strzegowskie, Kuskowo Bzury, Kuskowo Dworskie, Kuskowo Glinki, Mączewo, Prusocin, Tuchowo i od 1926 Aleksandrowo, Augustowo i Konotopa.

Uroczystość oddania szkoły do użytku odbyła się jesienią 1926 roku. W dniu 10 października 1928 roku odbyły się uroczystości poświęcenia i nadania szkole imienia świętego Stanisława Kostki.

W sierpniu 1939 roku przez Strzegowo w kierunku północnym przeszła większość 20 Dywizji Piechoty, by bronić granic państwa. Szpital mławski został ewakuowany do szkoły w Strzegowie. Tu leczono wojskowych i cywilów zranionych koło Mławy. Podczas okupacji Niemcy zgromadzili w Strzegowie Żydów z Sierpca, Żuromina i Strzegowa, tworząc getto. Dwudziestu spośród nich zostało powieszonych w Strzegowie, resztę wywieziono do obozów zagłady. Strzegowo zostało wyzwolone w styczniu 1945 roku.  W kilka godzin po wyzwoleniu wybuchł pożar szkoły, który strawił budynek. Po zakończeniu działań wojennych od marca 1945 roku rozpoczęły się zajęcia szkolne w domach prywatnych, ponieważ budynek szkoły spłonął tuż po wyzwoleniu Strzegowa. W 1945 roku zorganizowano samorządowe gimnazjum. 1 kwietnia 1946 roku Minister Oświaty Czesław Wycech upaństwowił gimnazjum.

Budynek strzegowskiej szkoły po pożarze w 1945 roku

W latach czterdziestych połączono gimnazjum i szkołę podstawową, tworząc szkołę 11-letnią stopnia podstawowego i licealnego.

W roku 1949 w odbudowywanym budynku mieściły się szkoła podstawowa i gimnazjum. Razem tworzyły jedenastoletnią szkołę stopnia podstawowego i licealnego pod wspólną dyrekcją. W roku 1962 dobudowywano dotychczasowego budynku jeden pion. Uzyskano 12 pomieszczeń, w tym 6 klas lekcyjnych. Wcześniej, bo w roku 1956 pobudowano przy budynku szkolnym pawilon-budynek drewniany mieszczący salę gimnastyczną i stołówkę. Często owa stołówka była wykorzystywana jako scena do różnych przedstawień i występów, a sala gimnastyczna służyła wówczas za widownię.

Budynek szkoły z lat sześćdziesiątych

W roku 1988 trwała dalsza rozbudowa szkoły. W tym to okresie rozpoczęto budowę pełnowymiarowej sali gimnastycznej. Także w tym czasie podjęto budowę kotłowni, gdyż do tej pory w szkole funkcjonowało ogrzewanie piecowe. Zainstalowano centralne ogrzewanie i podjęto remont sal lekcyjnych. W roku szkolnym 1991/92 sala gimnastyczna wraz z zapleczem została oddana do użytku.

23 października 1993 roku został poświęcony nowy sztandar szkoły podstawowej im. św. Stanisława Kostki. 14 października 1994 roku w czasie uroczystej Mszy świętej przed budynkiem szkoły odsłonięto popiersie patrona szkoły podstawowej św. Stanisława Kostki, autorstwa miejscowego rzeźbiarza Jana Stępkowskiego.

W roku 1998 zmieniono ogrzewanie z węglowego na olejowe. Po wprowadzeniu reformy oświaty w roku 1999 w strzegowskiej placówce powstała sześcioklasowa szkoła podstawowa, trzyletnie gimnazjum, dla którego pobudowano odrębne, dwupiętrowe skrzydło, a także powstało trzyletnie liceum. Rozpoczęła też funkcjonowanie szkolna stołówka.

Od 1 września 2013 roku wszystkie szkoły na mocy uchwały Rady Gminy utworzyły jednolity Zespół Szkół pod wspólną dyrekcja. W związku z kolejną reformą oświaty Gimnazjum nr 1 im. Jana Pawła II uległo likwidacji. Ostatnia klasa tej placówki zakończyła naukę w czerwcu 2019 roku. We wrześniu tego roku pojawiła się ósma klasa zreformowanej szkoły podstawowej.