Święty Stanisław Kostka był zakonnikiem, polskim jezuitą. Żył w XVI wieku i zmarł mając zaledwie 18 lat. Został ogłoszony świętym Kościoła katolickiego, patronem Polski, ministrantów, dzieci i młodzieży, a także Katolickiego Towarzyszenia Młodzieży.

Św. Stanisław Kostka urodził się 28 października 1550 roku w Rostkowie. Miał szlacheckie pochodzenie. Jego rodzina legitymowała się herbem Dąbrowa. Była to rodzina wielodzietna, średnio zamożna. Św. Stanisław Kostka był jednym sześciorga dzieci kasztelana zakroczymskiego – Jana i Małgorzaty. 

W związku z religijnością rodziców, św. Stanisław Kostka został ochrzczony krótko po urodzeniu. Uroczystość odbyła się w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Przasnyszu. Sakramentu chrztu św. Stanisławowi Kostce udzielił ks. Hubert Maciej Komorowski. Jego ojcem chrzestnym został Andrzej Radzanowski.

Szczególną rolę w duchowej formacji św. Stanisława Kostki odegrała jego matka. To ona uczyła go podstawowych prawd wiary, modlitw i zasad religijności. Wiedzę tę uzupełniał do 12 roku życia pobierając nauki od kapelana, którego imię i nazwisko do dziś nie są znane. Między 12 a 14 rokiem życia uczył go natomiast Jan Biliński, który uwrażliwił go na znaczenie Maryi w jego życiu.

Po 14 roku życia św. Stanisław Kostka podobnie jak jego rówieśnicy wyjechał za granicę, aby kontynuować naukę w Collegium Nobillium w Wiedniu. Uczelnia ta prowadzona była przez jezuitów. Św. Stanisław Kostka mieszkał w konwikcie, czyli bursie przeznaczonej dla chłopców ze szlacheckich rodzin. Ponieważ znał dobrze język łaciński i grecki, rozpoczął naukę od razu od trzeciego roku gramatyki.

Św. Stanisław Kostka szybko stał się dla innych wzorem pracowitego i sumiennego ucznia. Ze szczególną łatwością przychodziła mu nauka języków obcych dlatego poza łaciną i greką uczył się języka hebrajskiego, włoskiego i niemieckiego. Jego metoda nauki polegała na robieniu szczegółowych notatek, które później dokładnie studiował.

W grudniu 1565 roku św. Stanisław Kostka poważnie zachorował. Miał wysoką temperaturę i jego stan szybko pogarszał się. Lekarze obawiali się, że nie uda się go uratować. Jednak po kilkunastu dniach choroba zaczęła się wycofywać, a św. Stanisław Kostka w końcu wrócił do zdrowia.

W czasie choroby miał dwa widzenia. W pierwszym ukazała mu się św. Barbara – patronka dobrej śmierci. Przyszła do niego w asyście dwóch aniołów i przyniosła św. Stanisławowi Kostce komunię świętą. W drugim spotkał się z Matką Bożą trzymającą Dzieciątko Jezus na rękach, do której modlił się o wyzdrowienie. W czasie tego widzenia Matka Boża kazała św. Stanisławowi Kostce wstąpić do zakonu jezuitów. W tym celu udał się pieszo najpierw do Augsburga, oddalonego od Wiednia o ok. 600 km, a następnie do Dylingi. Stamtąd został skierowany do Rzymu, gdzie dotarł pod koniec września 1567 roku. 28 października św. Stanisław Kostka został przyjęty jako kandydat do zakonu jezuitów. Do grudnia 1567 roku mieszkał w Domu Profesorów. Później przeniesiono go do Kolegium Rzymskiego, gdzie odbył trzydziestodniową próbę. Na początku 1568 roku złożył śluby zakonne.

Św. Stanisław Kostka zmarł 15 sierpnia 1568 roku, około godziny 3.00 w nocy, trzymając w rękach krucyfiks i gromnicę. Dwa tygodnie wcześniej zwierzył się przyjacielowi, że ma przeczucie, że w tym miesiącu umrze. Prawdopodobną przyczyną jego śmierci była gruźlica bądź malaria. Beatyfikował go papież Paweł V w 1606 roku, a kanonizował Benedykt XIII w 1726 roku. Wspomnienie liturgiczne św. Stanisława Kostki wypada 18 września. W naszej szkole podstawowej obchodzimy tego dnia Święto Patrona.