W dniu 04.04.2024 o godzinie 11.00 w Hali Sportowej Szkoły Podstawowej w odbył się Koncert Patriotyczny pt. „Cicha Bohaterka Powstania Styczniowego 1863 – Aniela Radzicka” pod patronatem Fundacji Tak Dla Rodziny oraz Szkoły Podstawowej im. św. Stanisława Kostki w Strzegowie. W programie znalazły się występy artystyczne uczniów klas IV-VIII naszej szkoły oraz koncert zespołu „Moja Rodzina”.

W trakcie tego poruszającego wydarzenia mieliśmy okazję wysłuchać pieśni patriotycznych nawiązujących do Powstania Styczniowego, związanych z walką o niepodległość i miłością do Ojczyzny. Uczeń Adam Ossowski zaprezentował również wiersz swojego autorstwa.

Koncert był również uhonorowaniem pamięci Anieli Radzickiej, niezłomnej bohaterki powstania, powiązanej z ziemią ciechanowską oraz gminą Strzegowo. Jako właścicielka dóbr Czarnocinko (dzisiaj Czarnocinek,) całym sercem zaangażowała się ona w działania związane z powstaniem. Nie tylko organizowała lazarety dla rannych powstańców, ale prowadziła też na swoim terenie agitację na rzecz udziału w powstańczym ruchu konspiracyjnym, organizowała zbiórkę  pieniędzy na zakup broni, inicjowała powstawanie nowych oddziałów, była również łączniczką. Gdy przechwycona przez Rosjan korespondencja obciążyła ją surowo jako kobietę-powstańca i została skazana na dożywotnie ciężkie roboty na Syberii, mogła napisać do cara z prośbą o ułaskawienie, odrzuciła jednak tę możliwość.

Z okresu jej uwięzienia zachowały się pamiętniki jej współwięźnia, który z podziwem pisze o niej jako kobiecie wielkiej godności, oddanej sprawie własnego narodu: Nigdy nie miałem okazji spotkać w społeczności rosyjskiej kobiety, która przejawiałaby równie wielkie poczucie obowiązku obywatelskiego jak Radzicka. Siła charakteru pomogła jej znieść rozłąkę z dziećmi i ojczyzną, którą nadzwyczaj ukochała i z uśmiechem pogardy znosić wszystkie niewygody oczekujące ją na Syberii.  Jej energia, upór, rozum, w znacznej mierze wpłynęły na poparcie [obywateli] powstania w guberni płockiej. Jej przyjaźń z Padlewskim przyniosła dużo dobrego w sprawie walki z jarzmem carskim. (…) Dlaczego Polska jest zniewolona, skoro ma takie matki i żony…

Swoją postawą wzbudzała szacunek nawet wroga. Dzięki wstawiennictwu wpływowych osób, wróciła po ośmiu latach (w 1871 r.), ciesząc się  niebywałym uznaniem,  ale utraconym zdrowiem. Zmarła w Ciechanowie w 1880 r.  Jej grobu nie udało się jednak odnaleźć.